Os restos históricos máis importantes desta parroquia son as torres de Cillobre, un dos emblemas da Laracha, que están representadas no escudo do concello. No medievo presidían esta fortaleza, situada xunto á capela de San Roque e Santo Antonio, pertencente ao señorío da familia de nobres dos Mariñas desde o último terzo do século XIV, e, a xulgar polos símbolos do escudo do portón de entrada (hoxe situados no pazo de Oca), habitada tamén polos Bolaño, os Ribadeneyra, os Parragués, os Soutomaior e os Moscoso. A fortificación, tras resistir non poucos ataques, foi destruída polos Irmandiños en 1460. Cos seus restos foron edificadas varias casas de labradores e construídos camiños e a ponte do Formigueiro, mentres que a torre principal foi transformada nun pazo tan sólido que, segundo o historiador Carré Aldao, os seus muros tiñan máis de dous metros de espesor.

Desde o ano 1836, tras o reparto definitivo do Partido Xudicial de Sísamo, Torás acolle a capital do concello. Anteriormente era Coiro o centro administrativo, que incluso daba nome ao municipio.

É a partir de mediados do século XIX cando A Laracha comeza a consolidarse como o núcleo de poboación máis importante do concello.

Cabe destacar a área recreativa de Gabenlle e o paseo fluvial do río Anllóns. Por último, conta con dúas igrexas, a igrexa parroquial de Santa María de Torás e a igrexa vella de Santa María de Torás.