Poucos son os datos que se conservan sobre este mosteiro, situación idéntica á sufrida por outros mosteiros situados no ámbito xeográfico da Costa da Morte, onde escasean as noticias referentes ao seu pasado medieval.

Onde agora se alza o santuario dos Milagres debeu existir unha primitiva igrexa románica, templo parroquial de Caión. O templo actual é unha construción do século XIX, de estilo barroco compostelán.

O templo, de estilo renacentista, presenta unha planta de salón na que se inscribe unha nave rectangular, un presbiterio e unha sancristía.

O templo actual data do século XVI, aínda que a súa orixe é unha construción románica.

De estilo barroco, presenta unha planta rectangular na que se distinguen unha soa nave, presbiterio e sancristía.

Datado entre os séculos XII e XIII, este templo combina os estilos románico tardío, o da súa orixe, co barroco.

Ten unha planta de tipo salón dunha soa nave e ábsida rectangular, delimitadas ambas por un arco de medio punto.

Datada no século XIII, é unha das igrexas máis antigas do concello. A pesar de que a súa orixe é románica, o seu estilo actual enmárcase no barroco.

Trátase dunha típica igrexa rural do século XIX, de construción sinxela, que combina os estilos barroco e románico.

É un edificio de recente construción, levantado no mesmo lugar onde se situaba a antiga igrexa parroquial.

Esta igrexa, de estilo neorrománico, foi levantada entre finais do século XIX e principios do século XX nun fermoso contorno rural, xunto a unha densa carballeira.

Esta capela, de pequenas dimensións, caracterízase por ter planta de salón.

Capela de pequenas dimensións situada nunha carballeira.

É de estilo barroco (século XVII) e trátase da igrexa parroquial.

A igrexa de Santa María levántase nun contorno rural, é de estilo barroco, ten planta de salón, unha única nave e ábsida rectangular.

Es un templo moderno, construído en 1968. El edificio posee una planta de salón con una nave rectangular que destaca por su amplitud.

Igrexa de planta de salón na que se distingue unha soa nave e ábsida rectangular. A fachada principal, construída en 1876, acolle todo o esforzo decorativo do seu creador, o mestre Manuel Rosende.

É unha capela de pequenas dimensións, que consta dunha planta de salón, unha única nave e ábsida rectangular.

O templo coa advocación de Santiago é de estilo neorrománico e data do século XIX. Posúe unha planta de salón rectangular, cunha soa nave e ábsida rectangular.